Eddy Veldman zijn muzikale loopbaan begint thuis bij de gebroeders Noordpool in de Surinaamse volkswijk “Frimangron” in Paramaribo. Daar begon hij in eerste instantie met gitaarlessen maar al gauw ontdekte hij zijn ware liefde: de drums. Voordat Veldman daadwerkelijk actief werd als muzikant begon hij als roadmanager bij de Surinaamse muziekformatie “The Kids” die onder leiding stond van de gitarist Stanley Noordpool. Wanneer hij een avond moet invallen voor een afwezige drummer ontpopt hij zich als een natuurtalent. Veldman wordt opgenomen in de groep en de drums worden zijn vaste instrument. Na het uiteenvallen van de “The Kids” formeert Stanley’s broer Paul Noordpool de groep “Soulkids” met Veldman als drummer. Daaropvolgend vindt hij emplooi bij tal van lokale bands en start zijn ontwikkeling tot professioneel muzikant.

 

In 1971 maakt Eddy Veldman de overtocht naar Nederland en vestigt zich in Amsterdam. In eerste instantie combineerde hij het voetballen bij de Amsterdamse vereniging SD Eeland met het spelen in de soul/funkformatie “TMC” onder leiding van de uit Suriname afkomstige Ray Brooks. Na oplopen van een ernstige knieblessure bij het voetballen heeft Veldman een definitieve keuze voor de muziek doen maken.

​

Veldman gaat daarna aan de slag bij de soulformatie “The Needles” waarin hij onder meer samenspeelt met trompettist/arrangeur Stan Lokhin, trombonist/gitarist Siegfried Cederboom en toetsenist Erwin Comvalius. Met “The Needles” speelt Veldman veelvuldig in Duitsland, Zwitserland en Italië. In dezelfde periode woonde Veldman ook in Italië, in Ferrara nabij Bologna.

 

Na zijn terugkeer in Nederland in 1973 benadert Glenn Gaddum Veldman om toe te treden tot de Latin-Jazz formatie “Reality” voor een 6 maanden durende tour door Zuid-Amerika. Ook maken zij dat jaar hun eerste zelfgenaamde album “Reality” op het Blue Elphant label.

 

In 1974 wordt Veldman ingelijfd door de Jazz-Funk band “Solat“, feitelijk de opvolger van “Reality” waarin hij onder meer samenspeelt met de gitaarvirtuoos Franky Douglas, bassist Ivor Mitchell, toetsenist Glenn Gaddum en leadzanger Billy Jones. Met “Solat” tourt hij door heel Europa. In die periode musiceerde Veldman meerdere malen met muzikale grootheden als Art Blakey, Herbie Hancock en Marcus Miller, nadat zij de concerten van “Solat” hadden bezocht.

 

In 1977 fuseerde “Solat“, op initiatief van saxofonist Hans Dulfer, met Dulfers formatie “Ritmo Natural”. Samen gingen zij verder onder de naam “Hans Dulfer & The Perikels”. In datzelfde jaar nemen zij ook de succesvolle single “Red Red Libanon/I Need Some Money” op. In de periode die Veldman met “Hans Dulfer & The Perikels” speelde bleef hij ook op andere fronten muzikaal actief. Zo richtte hij ook het “Eddy Veldman Sextet“, het “Eddy Veldman Quartet” en de dansformatie “South American Express“ op.

 

Rond 1987 wordt de groep “Solat” nieuw leven ingeblazen. Tot die tijd fungeerde de groep, weliswaar onder een andere naam, eigenlijk als ritmesectie van “Hans Dulfer & The Perikels”. “Solat” verzorgt veel optredens in Zwitserland, met naast Frankie Douglas en Ivor Mitchell ook zanger Otmar Limon en Frankie’s zus Mildred Douglas als zangeres aan boord.

 

Samen met bassist Pablo Nahar richt Eddy Veldman in 1981 het inmiddels legendarische “Surinam Music Ensemble” op. Het “Eddy Veldman Sextet” was feitelijk de voorloper van het “Surinam Music Ensemble“. De groep zorgde voor een frisse wind door het ontwikkelen van een explosieve combinatie van Jazz en Bebop met Surinaamse Kaseko en andere Zuid-Amerikaanse en Caribische invloeden.

​

Een muziekstijl die door de toenmalige gitarist “Wilfred Kempenaar” liefkozend “Paramaribob” werd gedoopt en die op het North Sea Jazz Festival van 1983 voor een ware sensatie zorgde. Ook werd daar het baanbrekende en veelgeprezen live album “Body Guide” opgenomen. Dit album werd in 1986 gevolgd door “Dynamite Cotton Legacy” en “No Kiddin” in 1989.

 

Ook richt Veldman in de jaren ‘80 de fusion band “HIP 88 op waarmee hij in 1988 op het North Sea Jazz Festival speelt. In de daarop volgende jaren past de groep ieder jaar haar naam aan het jaartal aan. Dit muzikale uitstapje eindigt definitief in 1991 met de passende groepsnaam “HIP 91″. In 1983 scoort Veldman een Nederlandse top-10 hit met zangeres Lisa Boray met het nummer “Break it out“. Met haar tourt hij door Nederland, Duitsland, Zwitserland, Denemarken en België.

 

Vanaf 1985 maakt Eddy Veldman als drummer onderdeel uit van de begeleidingsband van het succesvolle zangtrio “Mai Tai” dat bestond uit Jetty Weels, Mildred Douglas enCaroline De Windt. Producers van de groep waren Eric van Tijn en Jochem Fluitsma. De formatie scoorde diverse hits in Nederland, en boekten ook grote successen in de rest van Europa en Amerika.

 

In 1998 richtte Veldman de “OPOYEYE Band” op, een Surinam-African cross-over band met een meer commerciëler en dansbaar geluid. Een fusie van Afro-Surinaamse en Caribische invloeden met R&B, Jazzdance, Hiphop, Drum & Bass, 2-step en Funk. Ook timmerde Veldman aan de weg met zijn educatieve werk in het basisonderwijs waarin hij actief was met het “Eddy Veldman All In The Family Kids Orchestra“. In 2003 neemt Veldman het door Glenn Gaddum geproduceerde album “Opo Yeye” op.

 

In 2008 geven Eddy Veldman en Glenn Gaddum Jr. onder de naam NLSURI CONNECTION en andere musici een workshop aan studenten van de muziekschool CCS in Suriname.

 

Eddy Veldman studeerde aan het Muzieklyceum Utrecht en het Sweelinck Conservatorium te Amsterdam. Als tweede instrument koos hij naast drums de vibrafoon. Vandaag de dag is Eddy Veldman een veelgevraagd sessie- en studiomuzikant met een intrigerende en zeer gevarieerde discografie. Ook doceert hij al meer dan twee decennia lang slagwerk aan de Muziekschool Amsterdam en zijn eigen Eddy Veldman Drum Academy (EVDA). Daarnaast leidt hij verschillende jam-sessies en neemt hij deel aan tal van zeer uiteenlopende muzikale projecten. Verder tourt hij nog regelmatig met verschillende formaties in binnen- en buitenland.